کد مطلب:36151 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:128
در بعضی از نسخ مانند نسخه ابن ابی الحدید «نعتت هی لك نفسها» ضبط شده است. بنابراین معنای آن این است كه دنیا خویشتن را برای تو، توصیف كرده و عملا وصف فنا و نیستی خود را به تو رسانیده است. [صفحه 184] و در بعضی از نسخ نعت بفتح تاء آمده كه فعل ماضی واحد مذكر باشد و بنابراین عطف به نباء میباشد یعنی خداوند به تو از دنیا خبر داده و دنیا را برای تو وصف فرموده ولی انصافا این وجه سوم بعید است و با كلمه ی نفسها مناسبت ندارد و شاید مناسب ترین وجه، همان ضبط نسخه ی ابن ابی الحدید باشد. باری در این جمله، دو مطلب تذكر داده شده است: یكی آنكه خداوند انسان را از وضع دنیا خبر داده و این حقیقتی است كه در جابجای قرآن كریم و كتب آسمانی دیگر به چشم می خورد و از باب نمونه این آیه را بنگرید: «و ما الحیاه الدنیا الا لعب و لهو»[2] این زندگی دنیا جز بازیچه و سرگرمی چیز دیگری نیست. از این جمله می فهمیم كه دنیا دوستان، كودكند، كودك به یك شی بی ارزش دلبستگی پیدا می كند و برای آن، داد و فریاد راه انداخته و می جنگد، حمله می كند و اوقات خود را با آن می گذراند انسانهای خام و نپخته نیز سرگرم به اسباب فریبای دنیا شده و سرمایه ی عمر را تباه می كنند. آری دنیا بازیچه و عامل سرگرمی و غفلت است. مطلب دوم اینكه دنیا هم خود را وصف كرده و پرده از چهره ی كریه خود برداشته و بدیهای خود را آشكار ساخته است او هر صبح و شام بی وفائیهای خود را در معرض نمایش گذاشته و می گذارد. شاعری بر همین اساس و مبنا میگوید. تو را دنیا همی گوید شب و روز
(فقد نباك الله عنها و نعت لك نفسها و تكشفت لك عن مساویها)[1] «پس تحقیقا خدای تعالی تو را از دنیا با خبر كرده و دنیا خود خبر فنا و نیستی خود را به تو داده و پرده از چهره ی بدیهایش برداشته است»
كه هان از صحبتم پرهیز پرهیز
صفحه 184.